‘Tabernacle’ [Corona Triomphalis -III] – 2020. aluminium, flag World Health Organasation. 93 x 285 x 175 cm. Background: ‘Tautology’ [Corona Triomphalis I] – 2020. aluminium.

–

‘Tabernacle’ [Corona Triomphalis -III] – 2020. aluminium, flag World Health Organisation. 93 x 285 x 175 cm. Background: ‘Confession’ – 2020 & ‘La Distantiation Sociale’ (1) – 2020.

–

‘Tabernacle’ [Corona Triomphalis -III] – 2020. Background: ‘Écliptique’ [‘La Vie Est Un Rêve, Moi Un Miroir’] – 2019.

–

–

–

‘Écliptique [La Vie Est Un Rêve, Moi Un Miroir]’ – 2018, umbrella, 21 convex mirrors, 105 x 35 cm.

–

‘Tabernacle [Corona Triomphalis-III]’ – 2020 & in background: ‘The Rape of Europa [Corona Triomphalis-II]’ – 2020. concrete asphalt, plastified steel, messing, copper, injection needles, ink. 110 x 120 x 92 cm.

–

.

Foreground: ‘The Rape of Europa [Corona Triomphalis-II]’ – 2020. concrete asphalt, plastified steel, messing, copper, injection needles,
ink. 110 x 120 x 92 cm.

–

‘The Rape of Europa [Corona Triomphalis-II]’ – 2020. concrete asphalt, plastified steel, messing, copper, injection needles,
ink. 110 x 120 x 92 cm.

–

–

–

–

–

–

–

–

–

‘Tautology’ [Corona Triomphalis -1] – 2020. aluminium. (déambulateur et cables électriques). 91 cm high.

–

–

–

–

–

–

‘Tautology’ [Corona Triomphalis -1] – 2020. aluminium. Background: ‘The Light In Your Eyes’ [Fatima] -2008-2020. print on Photo Rag, gilded frame, glass. 57,5 x 47,3 x 3 cm. On the right: ‘Narayana is everywhere’ – 1995. convex mirror, messing, diameter 56 cm.

–

‘The Light In Your Eyes’ [Fatima] -2008-2020. print on Photo Rag (hahnemühle), gilded frame, glass. 57,5 x 47,3 x 3 cm.

–

Background right: ‘Narayana Is Everywhere’ – 1995. Convex mirror, messing, diametre 56 cm.

–

–

‘Confession’ [Biecht] – 2020. wood, lead. 71,5 x 49 x 70 cm.

–

–

‘Confession’ [Biecht] – 2020. wood, lead. 71,5 x 49 x 70 cm.

–

–

‘Confession’ [Biecht] – 2020. detail. Background: ‘Nachtvlinder’ – 2019. bird wings on triplex, mounted behind old rippled glass in gilded frame. 66,5 x 50,8 x 3 cm.

–

‘Nachtvlinder’ – 2019. bird wings on triplex, mounted behind old rippled glass in gilded frame. 66,5 x 50,8 x 3 cm.

–

‘Confession’ [Biecht] – 2020. wood, lead. 71,5 x 49 x 70 cm. Background: ‘Secretos Di Mi Alma #1’ – 2017. star maps and poppy petals mounted on board, glass, frame. 71,7 x 56,6 cm. &: ‘Nachtvlinder’ – 2019.

–

–

Left: ‘Alles Vergängliches Ist Nur Ein Gleichnis’ – 2020. Silicone rubber, pigment. 27,3 x 37 x 33 cm. Right: ‘Confession’ [Biecht] – 2020. lead, wood. 71,5 x 49 x 70 cm.

–

Dat spiritualiteit ook van handen en voeten vergezeld dienen te gaan komt zeker tot uitdrukking in het project Corona Triomphalis. Een snel voortschrijdend wereldwijd proces van uniformering dat zowat alle bestaansgebieden van het leven betreft, komt momenteel vooral op onrustbarende wijze tot uitdrukking in een oprukkende gezondheidsdictatuur. Mijn aandacht richt zich hierbij echter met name voorbij het actueel zichtbare stappenplan van sanitaire pas, QR-code op het werk, innovatieve gentherapie via coronavaccins, etc, op het hier nauw aan gerelateerde openlijk transhumanistisch streven om de mens stapsgewijs te vervangen door een cybernetisch organisme, te beginnen met een digitale identiteit. Weinigen geven zich rekenschap van de snelheid waarmee dit proces zich ontvouwt, en nog minder welke de mogelijke consequenties zijn van een verregaande inductie van met name nano- en biotechnologie in ons lichaam, en dus op het bewustzijnsveld van de mens zelf. Zijn hier wellicht onze menselijke autonomie, waardigheid en vooral menselijke vrijheid, waarvan de amusementsindustrie al jarenlang de nodige voorbeelden voorschotelt, in het geding? Het is tegen deze achtergrond, dat de werken van het project Corona Triomphalis tot stand kwamen. De hierbij gebruikte looprekken spiegelen zeker het mank gaan van de mens, net als in Oidipe (2016) waarbij de kosmische levenswet, the implicate order (David Böhm), in het oosten vaak aangeduid als dharma, compleet uit het oog verloren dreigt te raken.

–

‘Tautology [Corona Triomphalis-I]’ – 2020. aluminium (déambulateur et cables électriques). 91 cm high.

Zwaarte paart zich aan lichtheid: lichtgewicht buizen aan doorhangende elektriciteitskabels. Er is lichtheid en zelfs
elegantie, terwijl toch iedere voortgang onmogelijk is en onherroepelijk in atrofie zou ontaarden. Een looprek dient om
iemand te leiden, maar biedt hier niet langer leiding. De intrede van de transhumane mens, zoals voorzien o.a. door
Aldous Huxley in Brave New World, die vrijwel onopgemerkt in volle gang is en met Project Avatar zo rond het jaar 2035
definitief gestalte zou moeten krijgen, betekent in feite het einde van iedere menselijkheid binnen onze samenleving.
Mijns inziens een agenda die onmogelijk kan slagen. Wie alleen al even stil staat bij de vraag wáár het kloppen van ons
hart vandaan komt; een kloppen dat al lang en breed voordat er in het embryo op enigerlei wijze sprake is van de
vorming van een brein, ‘spontaan’ op gang is gekomen, wordt letterlijk met stomheid geslagen. De mens is niet te
vervangen door ‘iets beters’, maar dient van binnenuit tot inzicht in zichzelf te komen.
Bevrijding uit het samsarisch rad vindt altijd plaats van binnenuit. Dit leert zowel Boeddha, Jezus als Krishna; drie van de
grote ‘juwelen’ die de geschiedenis heeft nagelaten. Maar indien we stapje voor stapje worden omgetoverd tot bionische
machines dreigt deze weg voorgoed te worden geblokkeerd. Net als genetische verandering bij gewassen, gaat het hier
om een onomkeerbaar proces. Wie alles wil mechaniseren en het leven als een machine benadert, vergeet de ‘geest in de
lamp’, datgene wat de vlam doet branden, en komt vroeg of laat van een koude kermis thuis.

Het Franse woord voor looprek is déambulateur, afkomstig van het woord ambulant, wat ‘reizend’ of ‘rondtrekkend’
betekent. Onwetend draaien we rondjes om onszelf, zoals een aangelijnde hond rondjes om een paal. Voortbeweging,
het geestelijk of fysiek met de stroom van het leven zelf meebewegen, zonder een heel arsenaal aan technologiën en
hulpmiddelen, lijkt welhaast ondenkbaar geworden. Hoorde de dood eigenlijk niet altijd al bij het leven, vormen zij in
werkelijkheid niet een eenheid, en geenszins een tegenstelling?

–

‘The Rape of Europa [Corona Triomphalis-II]’ – 2020. concrete asphalt, plastified steel, messing, copper, injection needles,
ink. 110 x 120 x 92 cm. & ‘Tabernacle [Corona Triomphalis-III]’ – 2020. aluminium, bunting. 93 x 285 x 175 cm.

‘Dwaasheid werd de voorloper van de vloed van het einde (…) Het einde van een periode, het einde van de grote waan,
van de ongebreidelde macht, van de hoogmoed die op stelten door de wereld trekt’.
[Marcel Messing, Meester van de Eindtijd].

De constructie waaraan men normaliter zijn klederen (identiteit) te drogen hangt, zakt hier onmiskenbaar door z’n
‘assen’, wegzinkend in haar eigen ontwortelde en kuisverrotte fundamenten.
Grote, mondiale organisaties omhullen zichzelf nog al eens met symbolen afkomstig uit het oude Romeinse rijk. Vooral
geliefd is de lauwerkrans. Ten tijde van de oude Grieken konden de Olympische spelers toegang krijgen tot de berg
Olympus, zetel der goden, indien zij een Corona Triomphalis wisten te bemachtigen. Ook nadien wist menig ceasar,
diplomaat, keizer en duce zich hiermee graag te tooien. De drang naar macht en overheersen, aanzien en reputatie, liefst
van een ‘goddelijke status’ zijn blijkbaar nog altijd populair.

Op de een of andere manier tracht de mens almaar een plaatsje tussen de goden te bemachtigen, zonder zelfs maar een
ogenblik het goddelijke in zichzelf te durven erkennen. Dit werk heeft alles te maken met de dreigende totale teloorgang
indien we onze soevereiniteit grenzeloos opofferen aan een opgedrongen illusie van veiligheid, in dit geval aangereikt
door Big Pharma.

Met de komst van The Great Reset van het World Economic Forum, ook wel eufemistisch de 4e industriële revolutie
genoemd, begint steeds helderder te worden waar de huidige vorm van mondialisering ons tot nu toe gebracht heeft.
‘De mens is op een kritiek kantelpunt aangekomen, nu de afwijzing van alles wat natuurlijk is onszelf dreigt te
vernietigen. De mens lijkt niet meer te weten wat leven is, nu hij bereidwillig zich meer en meer laat overnemen door
bionische ‘levensverlengende’ implantaten, ieder juist begrip ten aanzien van gezondheid en ziekte lijkt te zijn vervaagd
en hij de natuur meer dan ooit tot vijand heeft gemaakt door zich over te geven aan een vergiftigende pharmacie, een
dodelijk financieel casino en een plutocratische horde van self-appointed wereldregeerders.’ [Wido Blokland, The Trap,
2020] zie page.new/2020-I voor de pdf download (13 MB)

Leven en dood zijn welhaast volkomen uit handen gegeven aan consultatiebureaus, inenting programma’s, ‘gezondheids’
organisaties, farmaceutische gifmengers, palliatieve zorginstellingen en euthanasie verenigingen. Nog nooit was de mens
zó ver afgedwaald van zichzelf. Van vóór de wieg tot nà het graf is het leven gehospitaliseerd. Het woord hospitaal is
afkomstig van de stam ‘hôtes’ –gast- net als in ‘hotel’. Een hospitaal zou dus primair op een gasthuis moeten duiden.

–

next: 2020-IV

–