“Nous parlons de l’homme et de l’espace, ce qui sonne comme si l’homme se trouvait d’un côté et l’espace de l’autre. Mais l’espace n’est pas pour l’homme un vis-à-vis.”

[Martin Heidegger]

‘Boem! De Aarde Is Rond #1’ – 1994. (‘Boom! The Earth Is Round’), boots, perspex, pigmented rubber coating. Coll. Zeeuws Museum.

 

 

 

‘Diving Board [Jump]’ – 1997. glass, rubber coating, pigment, plaster.

 

 

 

‘Square Step [This Way Brown] # 1 & # 2’ – 1994. MDF, boot. 32 x 85 x 85 cm.

 

‘Square Step [This Way Brown] # 2’ – 1994.  Detail, MDF, boot. 32 x 85 x 85 cm.

 

 

‘Oidipous [Late Farewell To Modernism]’ – 2016. pigment print on Photo Rag, glass, frame, 84,2 x 67 cm.

 

Oedipe

Oedipe, prototype de l’homme qui marche boiteux à travers la vie; l’homme qui a abandonné l’harmonie cosmique. Avant tout, le mythe représente l’homme qui a perdu la conscience du Tout. Ignorant, il se marie a sa mère, Iocaste ; image de la matière et symbolisant la descente dans le processus de matérilisation. Il tue son Père, Laios ; l’aspect de l’esprit. Une discordance physique répresent toujours l’inéquilibre d’esprit, mais selon mon avis le mythe ne représente pas du tout la construction crée par Freud.

Oedipe était confronté au Sphinx, gardien de la cité ; l’image de son propre être. Celui qui peut résoudre le casse-tête du sphinx, a trouvé la réponse d’origine et le destin de l’homme.

« Qui marche le matin sur 4 pattes, pendant l’apres-midi sur 2, et le soir sur 3, – cependant- , il utilise le plus de pattes quand ses membres sont le plus fort et souples ?» Voilà le casse-tête du sphinx.

Oedipe a trouvé la solution : c’est l’homme même qui se meut pendant l’enfance sur 4 pattes, marche ensuite adulte sur 2 pieds, et vieil-homme cherche l’appui sur son bâton. Après cela le sphinx se précipite tout de suite dans « l’abîme » de la conscience (il y a rendu conscient, ce qui était avant encore inconscient). Mais parce qu’ Oedipe ne fait rien avec cette connaissance, le drame de l’homme boiteux se continue. Par suite du mariage avec sa mère et du meurtre de son père Oedipe perd la dimension de l’Unité.

Dans le vieillard demeure aussi l’enfant ;  le toujours-jeune : le puer aeternus ; le non-né esprit immortel. La Conscience est Tout-jours. Voilà la réalité de l’homme. Les anciennes Vedas de l’Inde le disent ainsi : « amène-moi de l’ignorance vers la sagesse / de l’ombre vers la lumière /de l’impression d’être un mortel, vers l’immortalité. » Notre véritable corps c’est le cosmos entier – l’esprit est infini -, comme le « Corpus Christi ». Tout ce que je dis, fais et pense a un in-flu-ence sur le Tout. Le karma c’est la loi cosmique du reflet (cause – effet). On peut tous en effet avoir une influence sur toutes les choses, à moins que le petit égo est parti.

 

Oidipous

Oidipous is het prototype van de kreupele mens, de mens die buiten de harmonie is geraakt. Voor alles staat de mythe van Oidipous voor de mens die het eenheidsbewustzijn verloren heeft. Onwetend huwt hij zijn moeder, Iocaste; beeld van de materie en afdaling in het proces van verstoffelijking. Hij doodt zijn vader, Laios; de geestelijke kant van de werkelijkheid. Fysieke onevenwichtigheid répresenteert altijd geestelijke onbalans, maar de mythe symboliseert m.i. geenszins datgene van wat Freud ervan gemaakt heeft.

Oidipous werd geconfronteerd met het raadsel van de sfinx, bewaker van de ‘stad’, het eigen wezen. Degene die het raadsel weet op te lossen, zou het antwoord naar oorsprong en menselijke bestemming hebben gevonden.

“Wat gaat ’s ochtends op 4 poten rond, ‘s middags op 2 en ‘s avonds op 3 – echter – het gebruikt de meeste ledematen wanneer deze het sterkst en soepelst zijn?” Het raadsel van de sfinx.

Oidipous raadt het antwoord:  het is de mens die zich op 4 poten voortbeweegt in zijn vroegste jeugd, als volwassene rechtop loopt, en oud geworden steun zoekt bij z’n wandelstok! Hierop werpt de sfinx zich onmiddellijk in de ‘afgrond’ (van het bewustzijn), d.w.z. er is bewust geworden wat aanvankelijk onbewust was. Maar omdat Oidipous niets met deze kennis doet, duurt het drama van de kreupele mens voort. Door middel van het huwelijk met zijn moeder en de moord op zijn vader verliest hij de dimensie van het Ene (eenheidsbewustzijn).

In de oude mens leeft ook het kind: de eeuwige jongeling: le puer aeternus; de ongeboren onsterfelijke ziel. Bewustzijn is Al-tijd. De werkelijkheid van de mens. De Veda’s uit het oude India formuleren het als volgt : “leidt mij van onwetendheid naar wijsheid / van duisternis naar het licht / van de misvatting een sterfelijk wezen te zijn, naar onsterfelijkheid.” Ons werkelijke lichaam is de gehele kosmos, net zoals dit in het ‘Corpus Christi’ tot uitdrukking komt. Alles wat ik denk, zeg en doe heeft een in-vloed op het geheel. Karma is niets anders dan een kosmische wet van reflectie (oorzaak-gevolg). Iedereen bezit het vermogen om invloed uit te oefenen op alle dingen, op voorwaarde dat het ego (het afgescheiden ik-bewustzijn) vertrokken is.

 

‘Oidipous [Late Farewell To Modernism]’ – 2016, detail.

 

‘Boem! De Aarde Is Rond #1’ – 1994. (‘Boom! The Earth Is Round’), boots, perspex, pigmented rubber coating. Coll. Zeeuws Museum.

 

Gallery Van den Berge NL – 1994.

 

“What is eternal, is never born and can never die.

We confuse appearances with reality.

Appearances will, per definition, always come to an end.

What is it that always reappears?”

[Ramana Marashi]

 

“Wat eeuwig is, is nooit geboren en kan nooit sterven.

We verwarren verschijnselen met de Werkelijkheid.

Verschijnselen zijn per definitie eindig.

Wat is het dat steeds opnieuw verschijnt?”

[Ramana Maharshi]

> next