Foreground: ‘Atopos’ (I) – 1993-2020. rubber boots, silicone rubber, pigment. 25,5 x 25 x 32 cm. Background: ‘Alles Vergängliches ist nur ein Gleichnis’ – 2020. silicone rubber, pigment. 27,3 x 37 x 33 cm.

–

Click below for pdf ‘The Trap – Pandora’s Box ou La Terre Sous Quarantaine’ – klein alchemisch traktaat (155p/ 13 MB / 4 april 2020)

–

Shipwrecked’ [De Mens Is Niet De Maat Aller Dingen] – 2020. laminated wood, rubber boots, resin, pigment. 29,3 x 40,4 x 30,2 cm. (privat coll. The Hague).

–

‘Shipwrecked’ [De Mens Is Niet De Maat Aller Dingen] – 2020. laminated wood, rubber boots, resin, pigment. 29,3 x 40,4 x 30,2 cm. (privat coll. The Hague).

–

‘Alles Vergängliches ist nur ein Gleichnis’ – 2020. silicone rubber, pigment. 27,3 x 37 x 33 cm. (privat coll. The Hague).

–

‘Alles Vergängliches ist nur ein Gleichnis’ – 2020. silicone rubber, pigment. 27,3 x 37 x 33 cm. (privat coll. The Hague).

–

–

‘Alles Vergängliches ist nur ein Gleichnis’ – 2020. silicone rubber, pigment. 27,3 x 37 x 33 cm. & ‘Atopos’ (I) – 1993-2020. rubber boots, silicone rubber, pigment. 25,5 x 25 x 32 cm. Wallpiece: ‘For Your Eyes Only’ [Sohum (3)] – 2020. convex and concave mirror glass, inox. 19,5 x 40 x 9 cm. Foreground: ‘Chreode’ – 2019. white marble, marbles, crystal ball 50 mm. 67 x 27 x 23½ cm.

–

–

‘For Your Eyes Only’ [Sohum (3)] – 2020. convex and concave mirror glass, inox. 19,5 x 40 x 9 cm. (privat coll. The Hague).

–

‘For Your Eyes Only’ [Sohum (3)] – 2020. convex and concave mirror glass, inox. 19,5 x 40 x 9 cm.

–

‘For Your Eyes Only’ [Sohum (3)] – 2020. convex and concave mirror glass, inox. 19,5 x 40 x 9 cm.

–

‘For Your Eyes Only’ [Sohum (3)] – 2020. convex and concave mirror glass, inox. 19,5 x 40 x 9 cm.

–

–

‘For Your Eyes Only’ [Sohum (3)] – 2020. convex and concave mirror glass, inox. 19,5 x 40 x 9 cm.

–

–

–

–

‘Atopos’ (I) – 1993-2020. rubber boots, silicone rubber, pigment. 25,5 x 25 x 32 cm.

–

–

‘Atopos’(VI) [Lopen op licht] – 2020. rubber, plexi glass, resin, moss green pigments. 38½ x 21½ x 28½ cm.

–

‘Voetwassing [Infante I]’ (‘Lavement Des Pieds’) – 2020. rubber, plastic, resin, pigment. 18,7 x 34 x 34 cm.

–

Sohum functioneert als een ‘klok van de ruimte’. Het is een object op zichzelf, maar men kan ook zeggen dat het op zijn beurt de eigen context herkadreert, waarbij het de volledige ruimte in zichzelf vervat. Het gebogen spiegelglas werkt tevens als lens en als projectiescherm, en schept een nimmer aflatend veranderend ‘droombeeld’ of ‘model’ van de werkelijkheid.

De titel is een verwijzing naar de gelijknamige oosterse mantra, gebaseerd is op het geluid van de in- en uitademing. Letterlijk wil So-Hum zoveel zeggen als ‘Ik ben Dát’.

Het glas dat achtereenvolgens bolt en holt en als een soort visueel membraan de ruimte a.h.w. doet ademen, nadert dan wel verwijdert zich ten opzichte van het ‘nulpunt’ (de focus van de toeschouwer), en doorbreekt het ‘platte vlak’ van waarneming en de idee van ruimte als zijnde homogeen (d.w.z. geen enkel punt heeft het primaat boven willekeurig welk ander), isotroop (de richting is zonder voorkeur) en continue (een geheel zonder gaten).

At the very moment your eye absorbs the light, it reaches already out reversely, creating thus a sort of ‘handshake’ between the light and the eye with connections going both ways in space and time.

In art one is always looking ‘forward’ and thinking ‘backwards’, thus anticipating possible futures in the space-time [flow] and bringing them ‘backwards’ into the present reality.

The artist foreshadows therefore the future true man who shapes and masters the universe, instead of being the mere illusionary victim of his circumstances.

Ernst Jan Rozendaal schreef in 1999 naar aanleiding van Sohum #1 (in zijn visie een sleutelwerk): ‘duidelijker kan Blokland niet aantonen dat niemand zeker is van de plek die hij inneemt, op aarde en in groter verband.’

For Your Eyes Only [Sohum -3] – 2020.

Het werk, geplaatst op ooghoogte, fixeert de blik. Het spiraalsgewijs krullende bandijzer vertoond reminiscenties met de structuur van licht zelf, en meer precies met de iris van het menselijk oog. In die zin is de titel ‘For Your Eyes Only’ geenszins ironisch, hoewel tegelijkertijd een absurditeit gezien het publieke karakter van de kunstruimte. De letterlijke ‘cliché’ vorm van een binoculair blikveld (dat echter in werkelijkheid enkelvoudig is) onderstreept het dualisme dat aan onze waarneming ten grondslag ligt. De ‘bril’ , tevens oneindigheidssymbool, creëert middels reflectie een ware visuele vortex. De referentie naar visuele bewaking – observatie en geobserveerd worden – vindt z’n uitdrukking in het gebruik van een bolle beveiligingsspiegel, maar ook de holle spiegel kan in deze hoedanigheid doen herinneren aan ‘spionnetjes’, met name op het moment waarin je plots enkel je eigen oog sterk uitvergroot ziet. Charles Darwin schreef in een brief aan professor Asa Gray: ‘Ik kan me nog goed de tijd herinneren dat de gedachtegang aan de vorming van het oog mij helemaal koud maakte.’ (3 april 1860). Naast Dan Graham, roept dit beeld ook het werk van Nancy Holt in herinnering. In de vedische Kena Upanishad wordt gezegd: ‘Dat wat het oog doet zien heeft zelf geen oog nodig om te kunnen schouwen.’(Blokland ‘Neti Neti’, 2019 p.10) waarmee uitdrukking wordt gegeven aan het wonder van waarneming.

Net als in ‘Narayana is Overal’ (1994 – 1996) wordt de ruimte ‘binnenste-buiten’ geworpen, maar nu ook nog eens op z’n kop gezet. Deze omverwerping van een homogeen en ‘objectief’ ruimte begrip doet alles vervloeien binnen amorfe lichtverschuivingen.

–

–

‘Atopos’ (IV-b) – 1993-2020.

–

Shipwrecked [De mens is niet de maat aller dingen] – 2020. laminated wood, rubber boots, resin and pigment, sizes 29,3 x 40,4 x 30,2 cm. (privat coll. The Hague).

Man thinks erroneously he is the measure for everything, and has lost the ability to keep within bounds. Does the very ‘concept’ of nature not also include our very own nature, as an inseparable part of something far bigger?

The work is both a statue and a socle (‘standbein/spielbein’) and is neither one of these. But more important is that the work is about the human being. It is about being in the world. Presence and transcendence, physical and spiritual. Balancing, standing, falling, sinking, drowning and dying.

The compressed shape in which the boots are trapped within their own squashed spatial proportions seem to suggest that ultimately not man, but nature is in control, and might possibly even restore the equilibrium despite man’s obdurate and hypocrite relation towards her when things are being pushed too far.

–

next 2019 – III