‘Écliptique [La Vie Est Un Rêve, Moi Un Miroir]’ – 2018, umbrella, 21 convex mirrors, 105 x 35 cm.

 

 

‘Ecliptique [La Vie Est Un Rêve, Moi Un Miroir]’ – 2018, umbrella, 21 convex mirrors, 105 x 35 cm.

 

 

‘Écliptique [La Vie Est Un Rêve, Moi Un Miroir]’ – 2018, umbrella, 21 convex mirrors, 105 x 35 cm.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘Écliptique [La Vie Est Un Rêve, Moi Un Miroir]’ – 2018

Het is slechts één stap van het ‘hemeldoek’ van een parapluie als beeld van de innerlijke ruimte naar het firmament van de kosmos. Alziendheid behoort aan God. De alomtegenwoordige of alomvattende blik is een goddelijk attribuut dat zich echter ook in uitzonderlijke gevallen lijkt te manifesteren bij de mens. God en mens verschillen mogelijk (in potentie) niet zo heel wezenlijk van elkaar.

Het panopticum speelt onder meer een rol in de 19^e eeuwse architectuur van het gevangeniswezen, het panorama Mesdag, en de laatste Grandes Décorations van Monet. In de meeste gevallen blijft de omvattende blik toch telkens gefragmenteerd, waarvan zeker de modernste uitingen als internet of de miljarden camera’s op straat getuigen. Triljoenen digits die als de facetten van een imaginair alomvattend virtueel oog ieder schouwen hoe dan ook volledig hebben veruitwendigd.

In de REM-slaap (rapid eye movement) flikkeren de oogleden waarbij het gedroomde in de vorm van filmbeeldjes voorbijflitst. Ook het beroemde ‘terugblikken’ vóór het sterven geschiedt met het tempo van een hoge snelheidstrein.

Kijken is altijd gefragmenteerd, waar zien gaat over de verbinding tussen (vele) afzonderlijke delen. Zien geschiedt dus niet primair met de ogen maar vanuit het bewustzijn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Je zou kunnen zeggen dat als oogmerk voor waarheid, ieder standpunt, ieder observatiepunt slechts één perspectief biedt, en dus altijd in hoge mate lijdt aan ongeldigheid. 

Toch is bewustzijn iets absoluuts; ze kan niet verder worden afgepeld, noch worden vervangen door iets fundamentelers.

 

> next