“If they would but let me stay here, happy would be my soul in this garden and springtide, drunken with this far stretching plain and mystic anemone field. Without wing or foot I would be journeying, without lip or tooth I would be eating sugar. With a memory and thought free from brain sickness, I would frolic with the dwellers in heaven. With eye shut I would be seeing the whole world, without a hand I would be gathering roses and basil.”
[Rumi, Masnavi I]
‘Le Rien Est Immense Aux Oreilles’ – 2004.
“Lieten zij mij hier maar blijven, hoe gelukkig zou mijn ziel zijn (…) Zonder hoofd en voeten zou ik reizen, zonder lip of tanden zou ik suiker eten. Met een geheugen en gedachten zonder hersenspinsels zou ik ronddartelen met wie in de hemel verblijven. Met gesloten ogen zou ik de hele wereld zien. Zonder handen zou ik boeketten rozen en bossen basilicum plukken”.
[Rumi, Masnavi I]
‘Le Rien Est Immense Aux Oreilles’ – 2004. Picknick spot near Den Osse, Schouwen-Duiveland NL.
Inside, unfiltered daylight mingles with the blue light of the windows. The light outside seems to take on a complementary hue. When leaving the pavilion the world seems to be bathed in a pinkish glow for a short moment.
The horizontal circular form created by the octagonal architecture is amplified through the vertical circular form created by the relief text work, which ends at the point straight above the spectator: a convex mirror in which everything is gathered.
Binnen heerst een vermenging van ongefilterd daglicht met het blauwe licht van de vensters. Het licht buiten lijkt hierdoor een complementaire kleur aan te nemen. Bij het verlaten van het paviljoen baadt de wereld ogenschijnlijk voor een kort moment in een roze gloed.
De horizontale rondgang van de octogonale architectuur wordt aangevuld met de vertikale cirkelgang van het tekstreliëf, eindigend in het punt recht boven de toeschouwer; een convexe spiegel waarin alles samenkomt.
Maquette – 2002. Realisation in 2004. 1: 10 Dimensions exterior 4m50 high, interior 3m00, RVS convex mirror on ceiling ∅ 80 cm.
“The sky looks blue. Is that it’s real colour or is it because it is so far away and reaches no end?”
[Zuang Zi]
“En dan de blauwe hemel: is dat eigenlijk wel zijn eigen kleur? Is de verte waarnaar wij staan te turen eigenlijk zonder uiterste einde?”
[Zuang Zi]
“The biggest revelation is silence.”
“De grootste openbaring is de stilte”
[Lao Tse]
Er was daar zoveel begin dat alles bleef
zoals het was en zoveel stilte dat er geen
geluid ontbrak.
Niet van het hoogste woord van de wind,
noch van het praten en klagen van water
tegen steen en land,
niet van refreinen van de regen op het dak,
de waaierende kreten van de watervogels
en ook niet van het vroege zingen van een
kind.
Er was daar nauwelijks geluid dat nog in
mensenwoorden sprak.
Wel daarvan afgekeerd, een buitenmatig
horen, in verbinding staan, een uit begin
gefilterd duren.
[Thom Schrijver, 2004. Gedicht n.a.v. Le Rien Est Immense Aux Oreilles]
Cover publicatie – 2009.
Wido Blokland 