‘Wat leeg is kan doordringen in wat geen tussenruimte heeft’.

[Lao Zi, 43]

‘L’Expiré’ – 2017, etched and cut glass, ink on board and frame, 54,8 x 45,2 x 6 cm.

 

‘L’Expiré’ – 2017, etched and cut glass, ink on board and frame, 54,8 x 45,2 x 6 cm.

 

 

       

 

 

 

 

 

 

 

“Het oog wordt voortdurend beïnvloed door wat het niet kan waarnemen (het oog ziet vanuit het bewustzijn).”

“The eye is constantly influenced by what it cannot perceive (it sees from within consciousness).”

[J.C.J. Van der Heijden]

“Er is slechts één beweging, die uiterlijk en innerlijk tegelijk is.”

[Krishnamurti]

 

 

 

 

 

De ‘icoon’ is zowel zuiver oppervlakte als oneindige diepte. Oppervlak: glassnede en ingegraveerde lijnen bevinden zich aan de oppervlakte van de glasplaat, welke normaal gesproken een werk afdekt en beschermt als transparante toegang voor hetgeen zich daarachter bevindt. Hier is geen ‘achter, behalve een oneindig Niets, in de vorm van een absoluut zwart, dat desalniettemin een inwendige lichtschemering openbaart ten gevolge van de lichtbreking door de breuklijnen in het glas.

Natuurlijk grijp ik terug op Fontana, alsmede icoonschilderkunst (‘icon’ of ‘iconis’ betekent beeld of pop in het Latijn) waarbij de wijze van presentatie een werk tot een soort altaar maken. Veel abstracte schilderkunst grijpt in wezen naar ditzelfde principe; fixatie op het absolute. Van Malevich tot Mark Rothko.

De ingekraste verticale lijnen breken slechts op 2 plaatsen door het glas; één van onderaf en één van bovenaf. De twee lichtlijnen ontmoeten elkaar rakelings op één punt net boven het midden. De ingegraveerde lijnen of bundel ‘snaren’ vormen in formeel opzicht een letterlijke herhaling van het kadermotief, dat door middel van omlijsting – om – omlijsting het ‘midden’ als het ware honderdvoudig tracht te isoleren van de omringende werkelijkheid, en schept hiermee letterlijk een ‘hogere’ orde als middel om een trancendente (of absolute) realiteit te plaatsen tegenover de relatieve of dagelijkse werkelijkheid.

De titel, l’Expiré – de ontzielde – staat in directe relatie tot het voorafgaande. Er wordt wel gezegd dat direct bij het optreden van de klinische dood het lichaam een klein stukje gewicht verliest op het moment dat de levensenergie, of ziel, tijdens de laatste ademtocht het lichaam verlaat. Van welke aard of substantie is de ziel?  

 

 

 

 

 

“When it comes down to it we need to mesh what is left of culture, because a lot is being destroyed. (…) The abundance, the perversion of art is a surface-phenomenon. We created the surface. We guard the surface, all of our energy and wealth goes into the surface. If one is seeking art and identity, (…) if you want to go through the surface then you need to make a hole.”

[Luciano Fabro]

“Het komt erop aan om te weven op alles wat ons nog aan cultuur rest, want er wordt echt veel vernietigd. (…) De luxe, de pervertering van de kunst is een oppervlakteverschijnsel (…) We hebben de oppervlakte geïnstalleerd. Iedereen bewaakt de oppervlakte, alle energie gaat in de oppervlakte, alle rijkdom ook. Maar als je op zoek bent naar de kunst en de identiteit, (…) als je door de oppervlakte heen moet, moet je een gat maken.”

[Luciano Fabro]

Ruimte heeft geen ‘existentie’. Existeren betekent letterlijk afsteken. Je kunt ruimte niet begrijpen, omdat ze niet afsteekt. Hoewel ruimte zelf geen bestaan heeft, kan door de ruimte al het andere bestaan.

[W.B. 30 nov. 2002]

Het innemen of bezitten van een standpunt verleent de mens z’n actuele bestaansvorm, maar vormt tevens zijn grootste of enige probleem, omdat zijn vorm niet samenvalt met zijn wezen.

[W.B. 26.03.03]

 

> next